Ataol Behramoğlu "Annem yok artık" şiirlerinden dizeler duygularıma tercüman oluyor ve hayatımın bu dönemini anlatabilmeme imkan veriyor:

Annem yok artık. Beni düşünen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.

İşte bu umutsuzluğu azaltmanın bir yolunun hayatımın en büyük zenginliklerinden olan, beni ben yapanlardan biri olan sevgili annem Füsun Sayek'i yaşatmanın ve onunla yaşamanın bir yolunu bulmak olduğunu düşünürken çıktı karşıma bu dizeler...

Eyy benim yüreğim,güç ver bana
Eyy hayat güç ver bana
Anneme yaraşan şiirler söyleyim
Boşuna yaşamış olmasın o,
Sonsuzlaşsın
İçten, pürüzsüz dizelerimle.

Bu düşüncelerde yalnız değilim. Sevgili babam İskender Sayek, arkadaşım ve kardeşim Aylin Sayek, sevgili teyzelerim Serap ve Lale'nin de hisleri böyleydi ve bu hislerle 11-18 Ağustos 2007 tarihlerinde ait olduğumuz topraklarda, annemin parçası olduğu doğada, Arsuz'da, onu yaşamak ve yaşatmak için sevdikleriyle buluştuk. Füsun Sayek Sağlık ve Kültür Etkinliklerinin I.sini gerçekleştirdik.

Hayatım sürüp gidecek, annem olmadan,
Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim
Sadece.

Sevgilim Mert Böke ile evlendiğimizde annem ve babam bize Ataol Behramoğlu'nun "Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Birşey Var" adlı şiiri ile seslenmişlerdi. Annemin hayata olan bağlılığını, hayat coşkusunu ve sevgisini ben de oğullarım Can ve Aksel Böke ile paylasıyorum.

Ama onun umutları
Benim de umutlarım olacak bundan böyle,
Çaresizleri korurken
Annemi de korumuş olacağım biraz

Onun değerleri bizim de değerlerimizdi hep. Şimdi de öyle... Onun kalbine yakın konular bizim de kalbimize yakın...